Als je ernstig ziek wordt, dan komt er nogal wat op je af. Duizend vragen, waarop duizend antwoorden mogelijk zijn, maar die je vaak nooit gaat krijgen. Vlak na het horen van de diagnose staat je wereld op zijn kop. En niet alleen jouw wereld maar ook die van je partner en je kinderen en anderen die dicht bij je staan, zoals ouders, broers en zussen. Het voelt alsof de grond onder je voeten wordt weggevaagd. En hoe zorg je er vervolgens voor dat je geliefden niet ook vastlopen?
1 op de 3 kinderen ervaart verhoogde PTSS-symptomen
Als bij één van de ouders de diagnose kanker is gesteld, blijken 1 op de 3 kinderen last te hebben van verhoogde posttraumatische stress symptomen (PTSS). Dit blijkt uit onderzoek van Gea Huizinga van het Universitair Medisch Centrum Groningen. Zij is gepromoveerd op haar onderzoek op 13 december 2006 aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Onderzoek
Jaarlijks worden in Nederland ongeveer 10.000 gezinnen met thuiswonende kinderen geconfronteerd met de diagnose kanker bij één van de ouders.
Uit het onderzoek van Huizinga blijkt dat kinderen de eerste vier maanden na de diagnose bij de ouder, het meest last hebben van stress. Echter, ook één tot vijf jaar na de diagnose had 28% van de onderzochte kinderen verhoogde PTSS-symptomen. Kinderen gaven aan ook meer andere emotionele en gedragsproblemen te ervaren. In de loop van de tijd leken zij hun psychische klachten steeds meer met lichamelijke klachten te uiten.
Van kwaad tot erger
Volgens Huizinga is het belangrijk dat de problemen van deze kinderen in een vroeg stadium gesignaleerd worden. Omdat de ouder behandeld wordt voor kanker, zijn deze kinderen vaak onzichtbaar voor hulpverleners in het ziekenhuis. Voorlichting over de mogelijkheid van het ontwikkelen van een PTSS door kinderen van een ouder met de diagnose kanker lijkt dus wel op zijn plaats. Onbehandelde PTSS blijft een leven lang een trigger bij allerlei situaties. Ook ontwikkelen kinderen allerlei coping-mechanismen om met de situatie om te kunnen gaan.
Hoe uit dit zich bij kinderen
Veel zieke ouders vertellen niet veel aan hun kinderen over het verloop van de ziekte, de behandeling of hoe ze zich echt voelen. Ze willen hun kinderen beschermen tegen verdriet, pijn en zorgen over hen. Begrijpelijk, dat is je taak als ouder om je kinderen te beschermen.
Maar wat er dan vaak gebeurt is dat kinderen de gaten in het verhaal zelf gaan invullen en erover gaan piekeren. Ze liggen er wakker van en raken het gevoel van controle en regie hierdoor volledig kwijt. Ze zijn bang om vragen te stellen en ouders ermee lastig te vallen, omdat ze zien en voelen dat zij het al moeilijk genoeg hebben.
Doorgaan met lezen “Als je als ouder ernstig ziek wordt….”
Praktijk Chrit 